اثر بخشی بخشش درمانی درشادکامی و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی، گروه تحقیقات آموزشی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

2 استاد، گروه علوم تربتی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

3 استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بخشش‌درمانی در شادکامی و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان انجام گرفت. روش انجام پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه‌ی آماری پژوهش کلیه‌ی دانش‌آموزان پسر دوره‌ی اول متوسطه شهرستان زهک در سال‌تحصیلی 98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای در نهایت حجم نمونه‌ای به تعداد 30 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند و به پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد (OHI) (1990) و کیفیت زندگی در مدرسه (QOSL) اندرسون و برو (2000) پاسخ دادند. گروه آزمایش 12جلسه 60 دقیقه‌ای بخشش‌درمانی بر اساس الگوی درمانی اصلی انرایت را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد که بخشش‌درمانی بر شادکامی و کیفیت زندگی تحصیلی دانش‌آموزان موثر بوده است. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش بخشش‌درمانی باعث افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان شده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Efficacy of forgiveness therapy in the happiness and quality of educational life

نویسندگان [English]

  • Mohammadreza Etehadifar 1
  • Hossein Jenabadi 2
  • Aboosaied Davarpanah 3
1 Master of Educational Research, Department of Educational Research, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Sistan and Baluchestan University, Zahedan, Iran.
2 Professor, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Sistan and Baluchestan University, Zahedan, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Educational Sciences, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Sistan and Baluchestan University, Zahedan, Iran.
چکیده [English]

This research aims to determine the effect of forgiveness therapy on students happiness and the quality of their academic life . research method is semi-experimental regarding academic. statistical population of the research consisted of all male students in first good of high school in zahak city in academic year 2018-2019 . Finally , sample size of 30 people was selected using multi-stage cluster sampling . 
  to measure research variables , tow oxford happiness questionnaires (OHI) and the quality of life at school questionnaire (QOSL) were used which reviewed by Anderson and brou (2000) and forgireness therapy training was held for tweleve 60 minutes sessions (fire weeks and tow sessions each week) for test group based on main therapy pattern . in this research , descriptive (frequency distribution , calculation of central indices) and inferential statistics ( Kolmogorov – smirnor test , levene test , single variable covariance analysis and multi – variable covariance analysis ) were used to data analysis . the results showed that forgiveness therapy training has effect on students happiness and the Quality of their academic life . ie . forgiveness  therapy training causes increase in happiness and improve students .quality of academic life

کلیدواژه‌ها [English]

  • forgiveness therapy . happiness
  • the quality of academic life
  • students

مراجع

جوادی نژاد، علی (1380). بررسی رابطه جو عاطفی خانواده با سلامت روان و عملکرد تحصیلی در دانش‌آموزان شهر اهواز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز.
حمیدی پور، رحیم، ثنائی ذاکر، باقر، نظری، علی‌محمد، فراهانی، محمدنقی (1389). بررسی تأثیر زوج‌درمانی گروهی مبتنی بر بخشش بر رضایت زناشویی. مطالعات اجتماعی روان‌شناختی زنان، 49، 89-74. 
سلطانی شال، رضا، کارشکی، حسین، آقا محمدیان، شعرباف، حمیدرضا عبد خدایی، محمد سعید، بافنده، حسین (1390). بررسی روایی و پایایی پرسش‌نامه کیفیت زندگی در مدرسه در مدارس شهر مشهد، مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان، 19، 93-79.
سلیمانی، اسماعیل؛ نجفی، محمود؛ بشرپور، سجاد و شیخ‌الاسلامی، علی (1394). اثربخشی هوش معنوی بر کیفیت زندگی و شادکامی دانشجویان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره). فرهنگ در دانشگاه اسلامی، 5(4)، 558-537.
شیخ‌الاسلامی، علی و امیدوار، عظیم (1396). اثربخشی آموزش تفکر انتقادی بر سبک حل مساله‌ (کارآمد و ناکارآمد) دانش‌آموزان. روانشناسی مدرسه، 6(2)، 99-83.
شیخ‌الاسلامی، علی و کریمیان‌پور، غفار (1397). پیش‌بینی اشتیاق تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس حمایت تحصیلی و جوّ روانی-اجتماعی کلاس. دو فصلنامه راهبردهای شناختی در یادگیری، 6(10)، 111-95.
صفاری، مینا (1396). ضرورت انجام تحقیق. تهران: انتشارات رشد.
عبادی، ندا، فقیهی، علی (1387). بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری با تأکید بر آیات قرآن بر امید به زندگی زنان مطلقه شعر اهواز، نشریه یافته‌های روانشناسی، 4(10)،84-71.
عسگری، محمد، باجلان، لیلا (1393). تأثیر بخشش‌درمانی بر تعارضات زناشویی و کیفیت زندگی زنان مراجعه‌کننده به بهزیستی شهر اراک. فصلنامه علمی -پژوهشی پژوهش‌های مشاوره، ۱۳، 139-118.
علیپور،احمد و نور بالا،احمد علی(1378).بررسی مقدماتی پایایی و روایی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان دانشگاه تهران .اندیشه و رفتار،سال پنجم شماره 1و2،صص65-55.
فتحی، عباس (1385). بررسی تأثیر آموزش بخشودگی بر سازگاری، رضایتمندی و کاهش تعارضات زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر یزد.
ناطقیان، سمانه، رحیمی، چنگیز، گودرزی، محمدعلی، ملازاده، جواد (1387). بخشایش و رضایت زناشویی در مردان مبتلا به اختلال پس از ضربه ناشی از جنگ و همسران آن‌ها. فصلنامه اصول بهداشت روانی، 37، 46-33.
Argyle, M., Martin, M., Lu, L. (1995). Testing for stress and happiness: the role of social and cognitive factors in C.D spielberger& I.G sarason (Eds), stress and emotion, Washington, DC: Taylor and Francis.
 
Beth, P. (2006). Forgiveness and implicit theories in early adolescents, Unpublished Doctoral Dissertation, Wisconsin- Madison University.
Furnham, A., & Christoforou, I. (2007). Personality Traits, Emotional Intelligence, and Multiple Happiness. North American .
 
Gunuc, S., & Kuzu, K. (2015). Confirmation of campus-class-technology model in student engagement: A path analysis. Computers in Human Behavior, 5(4), 114-125.
Longland, D., cand, DF., Wah, H., Kristoffern, D.,Novetedte, H. (2007).Gender differences in-posttraumatic stress disorder. Psychological bulletin, psycne,.apa.org.
Perez, J. (2007). A forgiveness protocol for adolescents with disruptive behavior disorders: A pilot study (Doctoral Dissertation), Retrieved from ProQuest Dissertations and Thesis database.
مطالعات روانشناسی تربیتی
دوره 18، شماره 44
دی 1400
صفحه 61-51

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار