نقش میانجی‌گری درگیری‌تحصیلی در رابطه خودتعیین‌گری و مدیریت ‎زمان دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطۀ دوّم

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

3 دانشیار گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف، تعیین نقش میانجی‌گری درگیری‌تحصیلی را در رابطه‌ی خودتعیین‌گری و مدیریت‎زمان دانش‌آموزان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. که در سال تحصیلی 98-99 انجام گرفت. جامعه آماری کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم (8860 نفر) شهر یزد بودند که به روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، به تعداد 314 دانش‌آموز انتخاب شدند. ابزار پژوهش، سه پرسشنامه مدیریت‎زمان ماکان (1994)، خودتعیین‌گری گاردیا، دسی و ریان (2000) و درگیری‌تحصیلی ریو (2013) پاسخ بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر و نرم افزار لیزرل استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد، رابطه خودتعیین‌گری و مدیریت‌زمان مثبت، مستقیم و معنی‌دار (15/0 r=) است. همچنین، درگیری‌تحصیلی و مدیریت‌زمان رابطه مثبت، مستقیم و معنی‌داری (59/0r=) داشتند. نتایج، به این نکته اشاره داشتند که رابطه خودتعیین‌گری و درگیری‌تحصیلی مثبت، مستقیم و معنی‌دار (46/0r= ) گزارش شد و خودتعیین‌گری بر مدیریت‌زمان با توجّه به نقش میانجی درگیری‌تحصیلی، رابطه غیر‌مستقیم و مثبت داشت. می‌توان نتیجه گرفت، با ایجاد محیط‌های آموزشی که ارضای نیازهای روان‌شناختی دانش‌آموزان را در اولویت قرار می‌دهند، می‌توان درگیری تحصیلی را افزایش داد و به مدیریت زمان مؤثر کمک کرد. بدین‌منظور به مشاوران مدرسه پیشنهاد می‌شود، کارگاه آموزشی خودشناسی، هدف‌گزینی و مهارت‌های ارتباطی برای دانش‌آموزان دبیرستانی و کارگاه آموزشی مدیریت‌زمان، مهارت‌های ارتباطی و مدیریت کلاس برای معلمان برگزار کنند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Mediating Role of Academic Engagement with Self-Determination and Time Management of High School Students

نویسندگان [English]

  • Sanaz Dehghan Marvasty 1
  • Valiolah Farzad 2
  • Robabe Nouri 3
1 Phd Educational Psychology. Kharazmi University. Tehran. Iran
2 Associate Professor, Department of General Psychology, Kharazmi University, Tehran, Iran
3 Associate Professor, Department of Clinical Psychology, Kharazmi University, Tehran, Iran
چکیده [English]

The Present Study Aims to Determine the Relationship Between the Mediating Role of Academic Engagement, And Self-Determination and Time Management of High School Students. The Analyzing Procedure Used in This Study Is Based on The Descriptive-Correlational Method. The Primary Statistical Population Is the Entire Female High School Students in Yazd (8860 Participants), From Whom 314 Students Are Selected for Conducting This Research, Through the Multi-Stage Random Cluster Sampling. The Research Instruments Are Three Questionnaires Consisted of Macan Time Management (1994), Self-Determination Guardia, Desi And Ryan (2000), And Rio (2013) Academic Engagement. In Order to Analyze the Data, Path Analysis Method and LISREL Software Are Used. The Findings Suggest That the Relationship Between Self-Determination and Time Management Is Positive, Direct and Meaningful. Moreover, Academic Engagement and Time Management Have A Positive, Direct and Meaningful Relationship. The Results Also Point Out That Not Only Self-Determination Have A Positive, Direct and Meaningful Relationship with Academic Engagement, But Also Self-Determination on Time Management Has an Indirect and Positive Relationship with The Mediating Role of Academic Engagement. It Can Be Concluded That by Creating Educational Environments That Prioritize the Satisfaction of Students' Psychological Needs, Academic Engagement Can Be Increased and Effective Time Management Can Be Helped. To This End, School Counselors Are Advised to Conduct A Workshop on Self-Awareness, Goal Setting and Communication Skills for High School Students and A Workshop on Time Management, Communication Skills and Classroom Management for Teachers.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Time Management
  • Self-Determination
  • Academic Engagement
  1. احمدی، سمیه؛ حیدری، محمود؛ باقریان، فاطمه و کشفی، عبدالرسول (1394). نوجوانی و تحوّل معنا: مقایسه منابع و ابعاد معنای زندگی در دختران و پسران نوجوان. فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، 6 (23)، 148- 177.
  2. افلاکی‌فرد حسین، اکبری محمدرضا (1398). رابطه مدیریت زمان با خلاقیت و خود تنظیمی دانش‌اموزان پایه ششم ابتدایی سعدآباد. آموزش پژوهی، 5(18)، 61-67.
  3. بشارت، محمدعلی و رنجبر کلاگری، الهه (1392). مقیاس ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی: پایایی، روایی و تحلیل عاملی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی، 14 (4)، 147 ـ 168.
  4. جناآبادی حسین، ناستی زایی ناصر، جلال زایی سمیه .(1395). تاثیر آموزش مدیریت زمان بر کاهش اضطراب امتحان دانشجویان. مجله آموزش پرستاری. 5(1)، 12-22.
  5. رمضانی، ملیحه و خامسان، احمد (1396). شاخص‌های روانسنجی پرسشنامه درگیری‌تحصیلی ریو 2013: با معرفی درگیری‌تحصیلی. فصلنامه اندازه گیری تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی، 6 (29)، 185- 204.
  6. کبریایی،علی؛ صباحی بیدگلی،  محمد و سعیدی، علی (1392). ارتباط بین بهره‌گیری از مهارت‌های فردی مدیریت‌زمان با رضایت از نحوه گذران وقت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان. مجله توسعه آموزش در علوم پزشکی، 6 (12)، 79 ـ 88.
  7. غلامعلی لواسانی, مسعود؛ خضری آذر, هیمن؛ صالحی نجفی, مهسا و مالکی, اسداله (1396). الگوی ساختاری روابط بین نیازهای اساسی روان‌شناختی، انگیزش تحصیلی و درگیری‌تحصیلی در زبان انگلیسی. فصلنامه روان شناسی تربیتی، 13 (43)، 35 ـ 58.
  8. گل محمدنژاد بهرامی، غلامرضا؛ یاریقلی، بهبود؛ مدیرقشلاق، سولماز. (1399).راﺑﻄﻪ ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻣﺎن ﺑﺎ اﻫﻤﺎل‌ﮐﺎری ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم. فصلنامه روانشناسی مدرسه و آموزشگاه، 9(3)، 181-198.
  9. مشکوه، مریم و شعبانی، محمد. (1392). تاثیر راهبردهای خودتنظیمی مدیریت زمان و تنظیم تلاش برای یادگیری زبان انگلیسی به منزله زبان خارجه. پژوهش های زبانشناختی در زبان های خارجی (پژوهش زبان های خارجی، 3(1)، 135-153.