نقش میانجی خودکارآمدی در رابطة بین ویژگی‌های شخصیتی و درگیری تحصیلی

نوع مقاله : مقاله علمی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

2 دانشیار روان شناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

3 دانشیار روان شناسی سلامت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، ارائةیک مدل ساختاری برای نشان دادن روابط ساختاری بین وظیفه‌شناسی،پذیرابودن به تجربه و خودکارآمدیبادرگیری تحصیلی در دانش‌آموزان دبیرستانیبود. شرکت‌کنندگان، دانش‌آموزان دبیرستانی شهر درمیان استان خراسان جنوبی بودند. تعداد 400 نفر (191 نفر پسر و 209 نفر دختر)از دانش‌آموزانبا روش نمونه‌گیری طبقه‌‌ای تصادفیانتخاب شدند. همة آنها پرسشنامه‌های شخصیتی نئو، پرسشنامة راهبردهای انگیزشییادگیری خودتنظیمی‌و ابزار درگیریدانش‌آموز را تکمیل کردند. داده‌ها با تحلیل مسیر آزمون شد وبا مدل فرضیدرگیری تحصیلی برازش داشت.وظیفه‌شناسی بر درگیری تحصیلی اثر مستقیم و معنادار داشت. خودکارآمدی بر درگیری تحصیلی اثر مستقیم داشت و بین اثر وظیفه‌شناسی بر درگیری تحصیلی نقش میانجی ایفا می‌کرد. پذیرا‌بودن به تجربه،اثر معناداری بر درگیری تحصیلینداشت. برای افزایش درگیری تحصیلی باید به ویژگی وظیفه‌شناس بودن (منظم‌ بودن، سخت‌کوشی، پشتکار، تمایل به پیشرفت و دقت) و باورهای خودکارآمدیدانش‌آموزان توجه کرد. تلویحات کاربردییافته‌ها،مورد بحث قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Mediating Role of Self-efficacy in the Relationship between Personality Traits and Academic Engagement

نویسندگان [English]

  • Shahla Rostami 1
  • Siavoush Talepasand 2
  • Isaq Rahimian Bogar 3
1 Semnan University
2 Semnan University
3 Semnan University
چکیده [English]

Aim: The aim of the present study is to provide a structural model for showing the structural relationship between conscientiousness, openness and self-efficacy with academic engagement among high school students.
Methods: High school students of Darmian city in South Khorasan province consisted the participants of the study. 400 students (191 male students and 209 female students) were selected using stratified random sampling method. All participants completed Neo Personality Questionnaire, Self-regulation Learning Strategies Questionnaire and Student Engagement Instrument. Data were analyzed using path analysis method.
Results: The data were fitted with hypothetical model of academic engagement. Conscientiousness had direct and significant effect on academic engagement. Self-efficacy had direct effect on academic engagement and had a mediator role in the effect of conscientiousness on academic engagement. Openness to experience had not significant effect on academic engagement.
Conclusion: To increase academic engagement, some features of students such as conscientiousness (regularity, hard work, perseverance, desire to progress and accuracy) and self-efficacy beliefs must be attended. Applied implications of the findings were discussed.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Academic engagement
  • conscientiousness
  • openness
  • Self-efficacy
1.آتش‌روز، بهروز (1386). پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی از‌طریق دلبستگی و صفات پنج‌گانة شخصیتی. پایان‌نامة کارشناسی ارشد. دانشگاه شهید بهشتی.
2.مهنا، سعید؛ طالع پسند، سیاوش (منتشر نشده). رواسازیابزار درگیریدانش‌آموزدردورة دبیرستان.
3.گروسی‌فرشی، میرتقی (1380). رویکردی نوین در ارزیابی شخصیت (کاربرد تحلیل عاملی در مطالعات شخصیت). چاپ اول. تبریز: نشر دانیال و جامعه پژوه.
4.موسوی نژاد، عبدالصمد (1376). بررسی رابطة باورهای انگیزشی و راهبردهاییادگیری خود‌نظم‌داده‌شده با پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان سال سوم راهنمایی. پایان‌نامة کارشناسی ارشد دانشکدة روانشناسی و علوم‌تربیتی دانشگاه تهران.
5.میولر، رالف (1390). پایه‌های اساسی مدل‌سازی معادلات ساختاری: معرفی نرم‌افزارهای لیزرل و ای‌کیو‌اس. ترجمة سیاوش طالع‌پسند. سمنان: دانشگاه سمنان.